Edward Rydz-Śmigły – karta krucha jak papier
Edward Rydz-Śmigły (1886–1941) – marszałek Polski, ogłoszony przez sanację „drugim człowiekiem w państwie” po śmierci Piłsudskiego. W realnej historii miał władzę i autorytet formalny, ale nie potrafił przełożyć ich na skuteczną politykę. Jego przywództwo ujawniło się boleśnie we wrześniu 1939 roku – mobilizacja spóźniona, plan strategiczny niedopracowany, a Polska pozostała bez przygotowanego planu B na wypadek sowieckiej agresji.
W mojej książce karta Rydza trafia na spód talii – to przykład przywództwa opartego na tytule, a nie na treści. Formalny marszałek bez marszowej siły.
Osiem mocy Rydza-Śmigłego
-
Konsolidacja władzy: ★★★☆☆ – miał tytuł, nie miał zaplecza charyzmy.
-
Reakcja kryzysowa: ★★☆☆☆ – we wrześniu 1939 zawiódł; decyzje zbyt późne, zbyt ostrożne.
-
Legitymizacja: ★★★☆☆ – Marszałek Polski, ale nie Piłsudski – lud go nie pokochał.
-
Zdolność koalicyjna: ★★☆☆☆ – słabość w budowaniu mostów, otoczony kliką „pułkowników”.
-
Dyscyplina militarna: ★★★★☆ – lojalny wojskowy, ale brakło mu wielkiej wizji.
-
Siła wizji: ★★☆☆☆ – raczej odtwórca niż strateg.
-
Sterowność aparatu: ★★☆☆☆ – państwo rozjeżdżało się pod jego kierownictwem.
- Wpływ na spójność społeczną (CSI): ★★☆☆☆ – nie potrafił być symbolem jedności.
Dlaczego jest w grze?
By pokazać, że tytuły i mundury nie wystarczą. Rydz to karta, którą w alternatywnej grze trzeba było odrzucić.